اختلالات سطح پایین دستگاه ادراری

از آنجایی که تحریک عصب تیبیال درمانی موثر برای اختلالات غیرنورولوژیکی قسمت تحتانی دستگاه ادراری می باشد،می تواند گزینه ای ارزشمند برای این دسته از اختلالات در بیماران نورولوژیک باشد.
ما در این مطالعه به صورت سیستماتیک تمام شواهد موجود در ارتباط با اثربخشی تحریک عصب تیبیال در اختلالات سطح تحتانی دستگاه ادراری در بیماران نوروژنیک را بررسی کرده ایم.
این مطالعه با توجه به گزارش های موجود برای بررسی های سیستماتیک و متاآنالیز انجام شد.
پس از بررسی ۱۹۴۳ مقاله، ۱۶ مطالعه انتخاب شد که بدین صورت ۴۶۹ بیمار(۲۸۳ زن و ۱۸۶ مرد) وارد مطالعه شدند.
مطالعات انجام شده بر میزان اثربخشی تحریک عصب تیبیال که به صورت کوتاه مدت و بلند مدت اعمال شده بودند،به ترتیب، میانگین حداکثر ظرفیت مثانه از ۵۶ به ۱۳۲ و از ۴۹ به ۱۵۰ میلی لیتر و میانگین حجم مثانه از ۹۲ به ۴۴ و از ۹۳ به ۱۲۱ میلی لیتر افزایش یافت.
هم چنین میانگین فشار حداکثر دترسور در فاز تولید ادرار به ترتیب، از ۵ به ۱۵ و از ۴ به ۲۱ سانتیمتر آب کاهش یافت.
در تحریک بلند مدت عصب تیبیال، میانگین تعداد دفع و تعداد نشت ادرار در ۲۴ ساعت و میزان حجم ادرار باقیمانده کاهش یافت.
برای این نوع درمان،اثرات جانبی گزارش نشده است، هرچند ریسک خطا در آن زیاد است.
اگرچه نتایج مطالعات انجام شده بیانگر موثر بودن تحریک عصب تیبیال در درمان اختلالات قسمت تحتانی دستگاه ادراری در بیماران نورولوژیک است،ولی به دلیل مطالعات کم و محدود در این رابطه شواهد بیشتری نیاز به بررسی می باشد.